Padişah Konmaz Saraya Hane Mamur Olmadan...

Vasıl olmaz kimse Hakk’a cümleden dur olmadan

Kenz açılmaz şol gönülde ta ki pürnur olmadan

Sür çıkar ağyarı dilden ta tecelli ede Hakk

Padişah konmaz saraya, hane mamur olmadan

Hakk cemalin Kabe'sini kıldı aşıklar tavaf

Yerde Kabe, gökyüzünde Beyt-i Mamur olmadan

Mest olanların kelamı kendiden gelmez veli

Ya niçin söyler Ene’l-Hak, kişi Mansur olmadan?

Mest olup meydane geldim ta ezelden ta ebed

İçmişem aşkın şarabın ab-ı engur olmadan

"Mutu kable en temutu" sırrına mazhar olan

Haşr u neşri bunda gördü nefha-i sur olmadan

Aşıkın çok derdi amma sırrın izhar eylemez

Söylemesi terk-i edeb çünki destur olmadan

Bir acaib derde düşmüş tutuşur Şemsi müdam

Hakk'a makbul olmak ister, halka menfur olmadan

Şemseddin Sivasi Hz.

Kelimeler:

Vasıl: Kavuşmak

Dur: Uzak

Kenz: Hazine

Pürnur: Nurla dopdolu

Ağyar: Allah’tan gayrısı, yabancı

Dil: Kalb, gönül

Tecelli: Görünme, bilinme

Hane: Kalb

Mamur: Güzelleşmiş, şad olmuş, tertemiz

Beyt-i Mamur: Yedinci kat semada bulunan ve Kabe'nin tam hizasında, meleklere kıble ve tavaf mekanı olan kudsi bina

Mest olanlar: Allah aşkıyla sarhoş olanlar, hayran kalıp kendinden geçenler.

Ene’l-Hak: Aşkın baskın gelip aklı örtmesiyle ve manevi sarhoşlukla, kişinin kendindeki Allah’ın nurlarını görmesi ve dilinden dökülen kelam. Şatahat. Kişi, haşa Allah olmaz ama Allah’ın nuru istila ettiği için Hakkı kendinde bulur, kendinde görür. Bir deryada boğulmuş gibi… Güneş ışığını kendi aynasında görenin, “güneş benim”, “güneş bende” demesi gibidir.

Mansur: Hallac-ı Mansur hazretleri. Enel hakk kelamı ağzından çıktığı için cezalandırılmış, asılmıştır. Lakin, Allah aşkıyla sarhoş olduğu için Hak katında mazurdur. Kelamı tevil edilmemiş, “Enel Hak” bahsinde yazdığımız hale düçar olmuş, kapılmış; sözü ise yanlışlık sonucu küfür sayılmıştır.

Ab-ı engür: Üzüm suyu, şarap

Mutu kable en temutu: Kudsi Hadis-i Şeriftir. “Ölmeden önce ölünüz”. Yani ölmüş gibi dünyadan, nefsinden, arzularından vazgeçmek; cismini ve canını Allah yoluna sermek. İradesini, işlerini Allah’a teslim ederek, tam boyun eğmek.

Mazhar olmak: Kendinde görmek, kendinde bilmek.

Haşr u neşr: İlk insandan son kişiye bütün ölenlerin dirilip Kıyamette mahşer günü toplanması ve hesapları görülerek Cennete ya da Cehenneme gönderilmeleri…

Nefha-i Sur: Kıyameti başlatıp dirilmeyi haber verecek olan İsrafil As.’ın üfüreceği nesne.

İzhar: Belli etmek, göstermek, açıklamak

Terk-i edeb: Edepsizlik, kötü ahlak, yerince davranmamak

Destur: İzin

Müdam: devamlı, her daim

Makbul: Rızayı kazanmış

Menfur: Sevimsiz, nefret edilen. Yani halkın gözünde maharetiyle, ilmiyle, ameliyle, ahlakıyla şöhret sahibi olmayı, bir nevi maksad harici, bir nevi gizli riya sayıyor. Allah’a öyle kul olayım ki beni yalnızca O bilsin. Başkasının takdir ve beğenisi, bunu kalbden ummak, yolumuza aykırıdır, bizi Allah’tan ayırır, diyor.